voor Mona
SCHADUW GEMAAKT VAN ONS
Terwijl zij manmoedig nog haar
bloed door jouw aderen stuwde
zat jij al vast onder mijn vel
en ik wist niet
noch waar ik het had (wat doe je toch, kind?)
noch meer zal weten (wie ben je nu?)
dan rond dit onweten past taal die
wat nimmer was langer maakt
–
PIEF POEF PAF
Patafysica = de systematische studie
van eenmalige gebeurtenissen.
Hét studieobject = het geheel al.
Ook, minder kosmisch van schaal,
het eigen leven, die dodelijke ziekte,
die ene gestage oefening
in nemen van af scheid en los laten,
t.t.z. een niet onaardige kandidaat.
–
JOCONDE
Je
ging voor je kwam
naam niet Leonardo maar William
lach te nochtans
liet mij totaal onvoorbereid achter
–
EEN EN AL DROEDELIS
Vandaag taal ik ernaar je te noemen
middels nachtelijk zinnebeeld – sorry, geheim
gewicht – van verwoed reisliterator.
Mysterie boeit me rond vertederend vuur vatten.
Onderga leven immers constant als doorgaand verkeren.
Nee, als iets is wat het blijft dan jij, eeuwig geringe schat.
Almachtige sterrenregie, toe ver laat me zon der ling.
Opzet, grandioos in mislukking,
is helaas al te letterlijke kwestie.
–
NIET DENKEN
voor H.R. (2001–2004)
Nogmaals
Je ademde water
Likte daarna vuur
Werd rook en as
Nu verlam je me
Want geloof niet
Ooit nog helder te
Zien doorheen dit
Nooit meer papa
Alles van belang
Loslaten nogmaals
Om het af te leren
En bovenal
–
SCRABBLED
Met behoedzame pas omschrijf ik je,
nergenskind. Verblijf,
wijl het leven onvergund wegspelt,
oudergewoonte eeuwig vandaag.
Tijdelijk is geen woord.
Dun geintje? Heen letter waard.
–
ONTIJ
Daar ben je weer
Maar noteer
Ik dicht niets
Niets dicht mij
Jou Gewoon Te zijn
In dit voortdurend